Miejscowość Gosławice po raz pierwszy wzmiankowana jest już w 1280 r. Stanowiła ona własność kujawskiego rodu Godziembów. Wcześniej jednak istniało tu grodzisko, którego pozostałości zniszczone zostały podczas budowy odkrywki węgla brunatnego. Dzięki wybudowanej na początku XX w. cukrowni Gosławice mogły się samodzielnie rozwijać, w późniejszym czasie nastąpiły zmiany, które wiązały się z budową kopalni oraz elektrowni PAK. Od 1976 r. miejscowość Gosławice włączona jest w administracyjny obręb miasta Konina (noclegi w województwie wielkopolskim). W samych Gosławicach znajdziemy bardzo tani nocleg w Szkolnym Schronisku Młodzieżowym. W obrębie miasta Konin, jeśli chodzi o bazę noclegową znajdziemy jeszcze 4 hotele.
Parafię Gosławice erygowano już w XIII w. zatem musiał tu istnieć wcześniej jakiś kościół. Ten na zdjęciu został wybudowany w latach 1418-1425 przez Lubrańskich. Konsekrowany w 1444 roku przez Andrzeja de Bnin Lubrańskiego. Pod koniec XVII w. świątynia popadła w ruinę. Odbudowana w 1755-1775 r. z inicjatywy nowego podkomorzego brzeskiego Józefa Łąckiego. W kilkanaście lat później w 1789 r. kościół zniszczył pożar. Runęła wieża szczyty i dach. Odbudowany kilka lat później wiele utracił ze swojego pierwotnego wyglądu.
Wiek XIX to pogłębianie się zaniedbania świątyni. W roku 1891 proboszcz ks. Michał Majewski rozpoczął odbudowę i przywracanie dawnego stylu kościoła. Ustawiono 3 ołtarze pędzla Józefa Buchbindera. Obecnie kościół p.w. św Andrzeja Apostoła nosi styl, gotycki, Nawa na planie ośmioboku – krzyż grecki. Do niej przylegają 4 prostokątne pomieszczenia : prezbiterium dwuprzęsłowe, dwie kaplice i kruchta. Kościół gosławicki, ceglany należy typologicznie do grupy idowych kopii rotundy Grobu Świętego w Jerozolimie, jest unikatową świątynią. W środku kościoła stoi wysmukły ośmioboczny filar z ciosu, z cokołem i głowica na którym wspiera się palmowe sklepienie nawy głównej. W prezbiterium i kaplicach sklepienie gwiaździste, odrestaurowane w latach 1898-1900. Wsporniki żeber kamienne z maskami i herbami. W kruchcie wspornik z głową Chrystusa. Na filarze widoczna na zdjęciu kamienna tarcza z herbem Godziemby z XV w. Na zewnątrz ściany pod dachem fryz arkadowy, prezbiterium oszkarpowane. Ostrołukowe okna w trzech neogotyckich ołtarzach., Do najbardziej znaczących zabytków znajdujących się w kościele zaliczyć trzeba szesnastowieczną, ośmioboczną chrzcielnicę ozdobioną renesansowym ornamentem i herbami – Orzeł Jagieloński, Godziemba, Topór, Średniawa, Jastrzębiec, Ziemia Kaliska, dynastia Jagielońska – i osiemnastowieczny krucyfiks. W kościele znajduje się epitafium bł. Ks. D. Jędrzejewskiego, a na zewnątrz Eleonory z Gieców Gibasiewicz. Na terenie pobliskiego muzeum znajduje się bardzo wiele kamiennych tablic żydowskich, które są zapewne pozostałością cmentarzy żydowskichj. Są dwa zabytkowe dzwony. Pierwszy z 1561 r. ulany ze spiżu, styl późny gotyk przez Tomasza Erngmana. Drugi z 1713 r., barokowy, spiżowy, ulany przez Michaela Wittwercka z Gdańska. Przy Świątyni znajdują się również trzy krzyże a przy nich przydrożne kapliczki Matki Bożej: Gosławice, Malinie, Pątnów, Wieruszew. Kolejnym cennym zabytkiem ziemi gosławickiej jest zamek zbudowany w pierwszej połowie XV w. w latach 1418-1426 przez biskupa poznańskiego Andrzeja Łaskarza z rodu Godziembów. W zamku rezydowali Gosławscy, Lubrańscy, Łęccy. Zbudowano wtedy dwa skrzydła oraz łącznik południowy. W drugiej połowie XV w. zbudowano mury obronne z wjazdem na dziedziniec w murze północnym w połowie XVIII w. Gosławice stanowią centrum obszernego klucza dóbr ziemskich sięgających od „ściany kazimierskiej” po Niesłusz i Grójec na południu rozłożonych po obu stronach dzisiejszego Kanału Morzysławskiego aż po Licheń, a obejmujący na północy wieś Pątnów. Dobra gosławickie są wówczas własnością Jadwigi z Pawłowskich Łęckiej. Nastąpiło wtedy zabudowanie przestrzeni wschodniej międzymurza na całej długości muru obronnego oraz zachodniego od północnej granicy skrzydeł zamkowych. Około 1819 roku klucz gosławicki przechodzi w ręce rodziny Kwileckich. Na połowę XIX w. przypada ostateczna przebudowa zamku, przystosowująca zabudowania na mieszkania i magazyny. W 1975 roku rozpoczęto adaptację na muzeum, będących częściowo w ruinie zabudowań zamkowych. Zamek w Gosławicach wybudowany jest w stylu gotyckim. Od strony północnej zabudowania Gosławic dochodzą do nabrzeży jeziora Gosławskiego połączonego z jeziorem Pątnowskim i Licheńskim. Wszystkie te zabudowania tworzą zespół folwarczny, który stanowi północno-wschodnią część Gosławic, położony na terenie płaskim. Od strony centrum dawnej wsi prowadzi ulica Muzealna, która przy kościele przechodzi w ulicę Gotycką, która podąża przy koloni mieszkalnej folwarku w kierunku bloków mieszkalnych zlokalizowanych na terenie dawnego parku dworskiego.
Granice północne i częściowo zachodnie stanowią brzegi jeziora przy których biegną obecnie ścieżki spacerowe, wykorzystywane przez tutejszych mieszkańców, a także licznie przybywających tu turystów. Wzdłuż tych ścieżek rosną drzewka owocowe. Warto wspomnieć, że w każdą niedzielę muzeum może zwiedzić każdy za darmo, dlatego warto odwiedzić to miejsce tym bardziej, że to nie wszystko co możemy tutaj zobaczyć. Zespół folwarczny składa się obecnie z koloni mieszkalnej z resztkami parku Zespół folwarczny składa się obecnie z koloni mieszkalnej z resztkami parku przydworskiego, dziedzińca gospodarczego z zabudową XIX wieczną i czworokątny teren wokół pozostałości zamku gotyckiego należącego do Muzeum Okręgowego. Na terenie muzeum urządzono również miniskansen drewnianej zabudowy wiejskiej, w którego skład wchodzą dwa wiatraki „koźlaki” i dwie drewniane chaty, stodoła. Ma on1/4 ha powierzchni powstał w 1987 roku. Muzeum Okręgowe w Gosławicach posiada bardzo bogatą gamę wszelkiego rodzaju zabytków kulturowych, które były świadectwem rozwoju ludzkości. Posiada zbiory np. historyczne, archeologiczne czy też etnograficzne. W Gosławicach w niewielkiej odległości od zamku i kościoła, w parku stał niewielki murowany dwór założony na planie prostokąta z małym gankiem wspartym na drewnianych słupach. Dwutraktowy budynek z sienią na osi posiadał łamany dach z naczółkami pokryty gontem. Charakterystyczną cechą dworu były ściany kondygnacji piętra wykonane techniką szkieletową tzw. mur pruski. Na zły stan zachowania budynek został rozebrany. W 1988 roku na zlecenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków odtworzono na terenie należącym do muzeum dworek szlachecki. Na 400m² powierzchni wystawienniczej, prezentowany jest pokaz zatytułowany „Dwór Polski”. W dworku nie ma kuchni, ponieważ znajdowała się ona w nieodtworzonej oficynie. Wszystkie te atrakcje stanowią doskonały cel rodzinnych wycieczek weekendowych.
Bardzo cennym dziedzictwem kultury, jest istniejąca od dawna gorzelnia, która była w swoich czasach bardzo nowoczesną, miała stałą maszynę parową, a wg „Słownika geograficznego królestwa w 1878 roku gorzelnia wydawała 2,535,233% okowity. Od około 1819 roku gorzelnia była w posiadaniu Kwileckich z Kwilcza Bardzo ciekawym faktem jest, że budynek . na którym się mieści został wzniesiony na gruzach starego zamku, który pochodził podobno z czasów Bolesława Chrobrego. Gorzelnia ta była jedną z największych w okolicy, a ok. 1860 roku prowadził ją rządca Fidler. Po II wojnie światowej przejęta przez PGR Maliniec. Wznowienie produkcji spirytusu z ziemniaków. Pod koniec lat 70- ych XX stulecia przestawienie produkcji na surowe zboże. Nastąpiła zmiana funkcji, przebudowa pomieszczeń i odłączenie maszyny parowej. Wymieniono część urządzeń na nowocześniejsze. Gorzelnia funkcjonuje do dzisiaj.
Spichlerz jest kolejną cenną pamiątką minionej epoki. Wybudowany w stylu klasycznym z cegły i kamienia polnego w 1838 roku. Położony jest 30m na płd-wschód od Gorzelni. Od 1819 roku właścicielem dóbr był Klemens z Kwilcza Kwilecki. Po nim majątek przejął syn Hektor. Po 1918 roku majątek przejął Dobiesław Kwilecki wnuk Mieczysława. Litery H i K na kartuszu herbowym odnoszą się zapewne do Hektora Kwileckiego, o którym wiadomo jedynie, że został wydziedziczony z powodu małżeństwa z Niemką. Data 1838 usytuowana jest pod herbem, a w szczycie pseudoryzaliatu umieszczony jest inicjał Kwileckich. Data potwierdzająca budowę jest również wykuta na szyldzie uchwytu na drzwiach frontowych. Spichlerz uległ gruntownemu remontowi w 1965 rok. 0d 2005 roku do chwili obecnej trwa remont.
Gosławice to bardzo ciekawe miejsce, jeżeli oprócz zwiedzania ktoś ma ochotę na rekreacje czeka na niego ośrodek rekreacyjny na przystani w Gosławicach, który jest doskonale wyposażony, a baza noclegowa jest tam naprawdę dość szeroka. Do wyboru jest wiele domków o różnych standardach i cenach.
Tomasz Zendlewicz