Odkryj turystyczne skarby Podlasia. Zmotoryzowany turysta może skorzystać z okazji, by odpocząć od miejskiego zgiełku i zregenerować się na świeżym powietrzu.
Podlaska Fundacja sportu, turystyki i ochrony przyrody SWT, przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku zrealizowała projekt pod nazwą „Opracowanie szlaku turystyki samochodowej na urządzenia mobilne promujący atrakcje krajobrazowo-przyrodnicze południowej części województwa podlaskiego”.
Proponowany szlak motoryzacyjny jest wyjątkową okazją do samodzielnego bądź grupowego zwiedzenia jednych z piękniejszych miejsc na terenie województwa. To świetna okazja na odpoczynek od miejskiego zgiełku i regenerację na świeżym powietrzu, w towarzystwie obszaru nadbużańskiego.
Szlak turystyczny opracowany przez fundację SWT rozpoczyna się w mieście Drohiczyn i prowadzi kolejno przez Olendry, Maćkowicze, Osłowo, Mielnik, Sutno, Niemirów, Koterkę, Tokary, Radziwiłłówkę, Świętą Górę Grabarkę, Nurzec- Stację, Żerczyce, Milejczyce, Dasze, Kleszczele, aż po Topiło.
Turyści mogą korzystać z aplikacji GPS, kopiując plik, który znajduje się pod adresem http://fundacjaswt.pl/tourism, pod galerią zdjęć. Otwierając go na swoich urządzeniach GPS, turysta może przemieszczać się krok po kroku, zgodnie ze szlakiem zaplanowanym przez fundację.
Podlaska fundacja sportu, turystyki i ochrony przyrody „SWT” należąca do Klastra Marek Turystycznych Polski Wschodniej wspiera ideę poszanowania, ochrony dziedzictwa przyrodniczego, kultury, sztuki i tradycji. Upowszechnia działalność edukacyjną z zakresu ekologii, ochrony zwierząt i obcowania z przyrodą. Aktywnie wspiera rozwój turystyki ze szczególnym uwzględnieniem walorów turystycznych regionów Podlasia. Wspiera także aktywne formy wypoczynku i wycieczki krajoznawcze.
Mapa i pełny opis szlaku znajduje się pod adresem: http://fundacjaswt.pl/tourism.
Poniżej opis przykładowych atrakcji.
W Drohiczynie, historycznej stolicy Podlasia i jednym z czterech- poza Gnieznem, Krakowem i Warszawą- grodów koronacyjnych, można podziwiać barokowe kościoły i klasztory z XVIII w., a z Góry Zamkowej roztacza się widok na malownicze okolice miasta, które były wielokrotnie opisywane m.in. przez H. Sienkiewicza, J.I. Kraszewskiego, S. Żeromskiego, a także były wykorzystywane jako plenery polskich filmów np. „Nad Niemnem”. Drohiczyn otrzymał prawa miejskie w roku 1498 z rąk Aleksandra Jagiellończyka i od 1520, aż do rozbiorów Polski był stolicą województwa podlaskiego. Od 1569 miasto zostało włączone do Korony, a cały XVI wiek był okresem największego rozkwitu miasta. Drohiczyn pełni funkcje usługowo-handlowe dla okolicznych wsi, a ze względu na malownicze położenie jest też świetną miejscowością letniskową. d 1991 Drohiczyn jest siedzibą diecezji drohiczyńskiej. Znajdują się w nim trzy kościoły i jedna cerkiew prawosławna.
Mielnik, byłe miasto królewskie Królestwa Polskiego, posiada swoją Górę Zamkową, na której w średniowieczu był zbudowany murowany zamek królewski , spalony podczas potopu szwedzkiego w roku 1656. Na terenie Mielnika znajdują się ruiny katolickiego kościoła parafialnego Świętej Trójcy wzniesionego ok. 1420 r. na terenie zamku dolnego; synagoga żydowska z poł. XIX w. murowana, zbudowana z cegły na planie prostokąta czy np. prawosławna cerkiew parafialna Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy, powstała w roku 1825. Jest to budynek murowany, zaprojektowany w stylu klasycystycznym (do 1839 r. należał do unitów). Poprzednio w tym miejscu stała cerkiew drewniana z 1551, zniszczona przez pożary w roku 1614 i w roku 1656. W Mielniku powstał projekt utworzenia Parku Historycznego „Trylogia”, inspirowanego powieścią Henryka Sienkiewicza. Sceneria w parku ma nawiązywać do XVII- wiecznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Na ok. 21 ha znajdą się budynki i miejsca związane z „Trylogią”, a także tysiące rekwizytów wykorzystanych w adaptacjach filmowych powieści. Pierwszym etapem budowy Parku jest Stanica Chreptiowska, której otwarcie przewidziano na koniec roku 2014.
Historia tej niewielkiej wsi, położonej nad Bugiem, przy granicy białoruskiej, sięga epoki neolitu. Dowodzą temu odkrycia archeologiczne, sugerujące, że istniała tam pracownia obróbki narzędzi krzemiennych tj. grot do strzał czy siekierek. Natomiast o tym, że okolice Niemirowa były świetnym miejscem do osadnictwa świadczy to, że od XI-XV wieku istniało tam średniowieczne grodzisko, a sama miejscowość była położona na szlaku handlowym biegnącym znad Morza Czarnego na Mazowsze. Mieszkańcy Niemirowa brali aktywny udział w Powstaniu Styczniowym, a podczas I wojny światowej przez miasto dwukrotnie przechodziła linia frontu. Wówczas na miejscowym cmentarzu zostało pochowanych ok. 100 żołnierzy. Niepodległość tej ziemi została ponownie naruszona w roku 1920 wraz z ofensywą bolszewicką. Między Bublem a Niemirowem miały miejsce dwie duże bitwy między wojskami polskimi i bolszewickimi. Do najważniejszych zabytków Niemirowa zalicza się barokowo-klasycystyczny Kościół św. Stanisława. We wsi znajduje się również barokowo-klasycystyczna brama z dzwonnicą z 1823 roku, a nad rzeką znajduje się Góra Zamkowa ze wspomnianym średniowiecznym grodziskiem. Listę zabytków uzupełniają resztki cmentarza żydowskiego; oraz betonowe schrony wchodzące w skład tzw. Lini Mołotowa z lat 1940-41.
Święta Góra Grabarka to najważniejsze miejsce kultu religijnego dla wyznawców prawosławia w Polsce. Od stuleci podążają tu prawosławni pielgrzymi. Badania wskazują, że pierwszy ośrodek kultowy na Grabarce powstał na początku XVIII wieku jako sanktuarium greckokatolickie. Góra zasłynęła w roku 1710, kiedy na Podlasiu szalała epidemia cholery. Wywołało to panikę wśród uciekających mieszkańców, którzy schronili się w pobliskim lesie. Wówczas- według opowieści- pewien starzec doznał objawienia, że ratunek można znaleźć na pewnym wzgórzu. Ks. Paweł Smoleński uznał ten sen za objawienie Boże i zaprowadził ludność miasta na wzgórze, spod którego wypływał strumień. Wierni udali się na miejsce, niosąc ze sobą krzyże. Modlili się, ta każe pili i obmywali się wodą z pobliskiego źródła. Według źródła, w ten sposób ukojenie znalazło blisko 10 tysięcy osób. W podzięce Bogu, zbudowano w tym miejscu drewnianą kapliczkę Przemienienia Pańskiego. W 1947 r. na Grabarce utworzono monaster żeński Świętych Marty i Marii, a także 3 klasztorne cerkwie (Przemienienia Pańskiego, Ikony Matki Bożej Wszystkich Strapionych Radość i refektarzowa – Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy). Główna cerkiew klasztorna (Przemienienia Pańskiego) stała się jednocześnie świątynią parafialną. Na okolicznym terenie znajdował się również prawosławny cmentarz. W nocy 12/13 lipca 1990 została podpalona cerkiew Przemienienia Pańskiego. Ogień strawił doszczętnie całą świątynię. Ocalał jedynie ewangeliarz oraz dwie ikony – św. Mikołaja i Zbawiciela. Po pożarze natychmiast przystąpiono do odbudowy i już w 1998 r. na jego miejscu zbudowano nową, murowaną cerkiew.
W 2001 r. doszło do historycznego wydarzenia. Z wizytą w klasztorze na Świętej Górze Grabarce przebywał Piotr VII, patriarcha Aleksandrii i całej Afryki, który w obecności metropolity Sawy uczestniczył w uroczystościach Przemienienia Pańskiego.
Kolejnym atrakcyjnym punktem na szlaku motoryzacyjnym są Milejczyce, która to nazwa pochodzi od serbskiego imienia Milej bądź Milejko. Imię to było bardzo popularne w Polsce w XII w., a dowodzi tego stary polski dokument z 1136 roku, Bulla Gnieźnieńska. Milejczyce w XVI w. stanowiły ważny węzeł komunikacyjny. Wtedy to król Zygmunt Stary podróżując po naszych terenach, w drodze z Mielnika do Bielska Podlaskiego ustanowił lokację miasteczka. W 1516 roku Milejczyce otrzymały miejskie prawo magdeburskie z rąk króla Polski Zygmunta I Starego, który kazał tu zbudować stację królewską. Do głównych zabytków Milejczyc zalicza się Kościół św. Stanisława w Milejczycach i Kościół parafialny św. Stanisława z 1740 (drewniany o konstrukcji zrębowej). Wzniesiony na miejscu wcześniejszego. Kościół został zamknięty przez Rosjan w 1865 i zamieniony na cerkiew, odzyskany przez katolików w roku 1917. Dach kościoła obejmuje nawę, prezbiterium i zakrystie wraz z lożami kolatorskimi na piętrze. We wnętrzu znajdują się barokowe ołtarze wykonane przed 1744 rokiem. Przy kościele znajduje się dzwonnica drewniana z 1740 o konstrukcji szkieletowej. Kolejnym zabytkiem Milejczyc jest drewniana, parafialna cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Barbary z 1900. Wyposażona w ikonostas z ok. 1900 z dwiema barokowymi ikonami. Zbudowana wg urzędowego rosyjskiego projektu, zrębowa, z kwadratową nawą, nakryta dachem namiotowym z latarnią. Warto również wspomnieć o drewnianej cerkwi cmentarnej pod wezwaniem św. Mikołaja z 1820, a także o synagodze z 1927 i cmentarzu żydowskim.