Polskie lasy są otwarte dla wszystkich. Nic dziwnego zatem, że są ulubionym miejscem turystyki i rekreacji milionów Polaków. Gdy tylko stopi się śnieg miłośnicy leśnych wędrówek ruszą na pierwsze spotkanie z budzącą się ponownie do życia przyrodą.

Puszcza Notecka stanowi przykład wielkiego kompleksu leśnego położonego w Kotlinie Gorzowskiej. Tereny około 135 tysięcy hektarów, porastające wydmowy obszar międzyrzecza warciańsko-noteckiego, ciągnąc się na długości ponad 100 km od Santoka i Skwierzyny na zachód po Oborniki i Rogoźno na wschodzie przy średniej szerokości 20 km.

Krajobraz Puszczy Noteckiej urozmaicają potężne wały wydm, a dodatkową atrakcję turystyczną stanowią labirynty dolin i pagórków.

Wysokość wydm wynosi średnio około 20 metrów wysokości, część jednak przekracza 30 metrów, największą wysokość osiąga na Wielkiej Sowie – 42 metry wysokości względnej i 93 m n.p.m.

Centrum Puszczy to tereny ubogie w wodę, ale na pograniczu nad Wartą i Notecią zgrupowały się jeziora rynnowe stanowiące urozmaicenie terenu. Jeziora rynnowe wypełniające obniżenie rynny polodowcowej, zazwyczaj długie, wąskie, kręte, głębokie i o stromych brzegach. Doskonałe miejsce szczególnie w czasie wczesnej wiosny dla wszystkich tych, którzy kochają fotografować przyrodę, a także dla tych, którzy wśród przyrody najwydajniej odpoczywają.

Drzewostan w puszczy pochodzi w zdecydowanej większości ze sztucznych nasadzeń zapoczątkowanych na dużą skalę w II połowie XIX wieku. Podstawową część stanowią jednolite drzewostany sosnowe, miejscami występują brzozy pokrywając ubogie obszary sandrów i wydm. Za najstarsze drzewo puszczy uchodzi dąb Józef rosnący w Marianowie (w pobliżu Sierakowa). Na terenie puszczy znajduje się 10 rezerwatów między innymi; rezerwat ptaków Czaplisko, rezerwat przyrody Lubiatowskie Uroczyska, a w nim: rezerwat ptaków Czaplenice, rezerwat ptaków Łabędziniec.

Beztroski wypoczynek, swobodne wędrówki wśród przyrody jednym słowem relaks w pełnej krasie.

M-S-M