MUZEUM MARII RODZIEWICZÓWNY
Dlaczego.
Przed wojną uznawana była za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek. Jedyna autorka, która dosłownie wprowadzała w czyn głoszone przez siebie treści. Niezwykle zaradna, pracowita kobieta. Jako 17-latka, po śmierci ojca przejęła bardzo zadłużone 1500hektarowe gospodarstwo – wyprowadziła je z długów (co nie udało się ani ojcu ani starszemu bratu), spłaciła brata i siostrę, budowała kościoły, pomniki (m.in. Traugutta), zakładała polskie szkoły, prowadziła organizację wspomagającą ziemian na Polesiu, napisała 44 powieści. Była pisarką, rolniczką, ogrodniczką, zarządczynią, pszczelarską, wyrabiała sama meble, ubierała się w tradycyjne stroje poleskie, całe miesiące spędzała w chacie leśnych ludzi, znała się na zwierzętach, była ornitologiem. Przez całe oddana pracy społecznej, nawet w ostatnich dniach Powstania Warszawskiego z noszy pomagała powstańcom. Niezwykła patriotka, określana „strażniczką kresowych stanic”. Jej powieści są niezwykłą skarbnicą wiedzy (są bardzo realistyczne i prawdziwe) o przedwojennej Polsce, a szczególnie wsi.
Po wojnie znalazła się na indeksie, co trwa niestety do dziś… Związane jest to m.in. z faktem, że jest pierwszą reprezentantką Kresów i osobą antysowiecką.
Nie ma w żadnym miejscu swojego miejsca, nawet najmniejszej izby pamięci. Jej dom (zachował się nawet jej pokój) na Białorusi w Hruszowej (obecnie Gruszewo) to ruina i slums. Po leśniczówce Leonów, w której zmarła nie ma śladu.
Dla dzisiejszego społeczeństwa to doskonały nauczyciel, patriota i Wielka Polka.
Jej powieść „Lato Leśnych Ludzi” – uznawana za najlepszą polską powieść na temat przyrody jest już zupełnie zapomniana, tak jak inne jej dzieła…
Czy zatem nie jest narodowym wstydem taki stan rzeczy? Dlatego chcemy to zmienić budując jej poświęcone muzeum.
Rok 2014 jest do tego idealnym momentem. To 150 rocznica jej urodzin (urodziła się po Powstaniu Styczniowym, a jej matka po urodzeniu dziecka została zesłana na Syberię) i 70 rocznica śmierci (zmarła w wyniku trudów Powstania Warszawskiego i obozu dla Warszawiaków w Pruszkowie).
Idea Muzeum Marii Rodziewiczówny.
Nawet w chwili śmierci Maria Rodziewiczówna wspominała ze swoją dozgonną przyjaciółką – Jadwigą Skirmunttówną najwspanialsze chwile w życiu, czyli te spędzone w chacie leśnych ludzi. Książka Lato Leśnych Ludzi jest niezwykłą właśnie dlatego, że jest to wierny opis autentycznych przeżyć 3 wspaniałych osób. Dlatego jest taka głęboka, prawdziwa i opisuje przyrodę „od środka”. Różnica między rzeczywistością, a opisem jest tylko taka, że w książce przygody przeżywają trzej mężczyźni (Rosomak, Żuraw, Pantera), a w rzeczywistości pod tymi postaciami ukrywają się 3 kobiety (Maria Rodziewiczówna, Jadwiga Skirmunttówna, Maria Jastrzębska).
To dlatego powieść nazywana jest „księgą ksiąg”, „leśną biblią”, „polską Księgą Dżungli”.
Zarówno powieść, jak też sama autorka mogą w dzisiejszych „wirtualnych”, oddalonych od przyrody czasach wykonać niezwykle ważną rolę wychowawczą i edukacyjną. Muzeum Marii Rodziewiczówny będzie żywym elementem stałej, permanentnej pracy edukacyjnej i wychowawczej. Fakt, że będzie można „dotknąć prawdziwej historii” zostanie wykorzystany zarówno do celów dydaktycznych, fakt też przywróceniu polskiemu społeczeństwu pisarki i jej dzieł, a w szczególności powieści Lata Leśnych Ludzi.
Trzy grupy docelowe na który szczególnie nastawiony jest projekt.
-
Młodzież. Dla nich powieść Lato Leśnych Ludzi wręcz powinna stać się lekturą obowiązkową. Byłaby to alternatywa do komputerowego świata w którym uczestniczą. Urealnienie świata, przybliżenie do przyrody, a także przeniesienie w autentyczny świat Przygody jest dla współczesnej młodzieży niezwykle ważny z punktu widzenia współczesnych pułapek cywilizacyjnych.
-
Harcerze. To Lato Leśnych Ludzi (pierwsze wydanie w 1920 roku) miało bardzo duży wpływ na rozwój kierunku wychowawczego w harcerstwie zwanego „puszczaństwem”. Jest to system wychowawczy oparty na pracy z przyrodą, pozbawiany elementów militarystycznych. Dzisiaj niestety traktowany bardzo marginalnie. To najdoskonalszy system wychowawczy wobec przyrody, otaczającego świata.
-
Kresowiacy. Maria Rodziewiczówna, to ich sztandarowa postać. Ich przewodniczka i „Strażniczka Kresowych Stanic”. Większość osób związanych z Kresami jest już w podeszłym wieku i należy się spieszyć z budową Muzeum Marii Rodziewiczówny aby jak najwięcej osób mogło je zobaczyć. Zobaczyć swój świat i swoją ziemię z jej historią.
Inicjator społecznej budowy Muzeum Marii Rodziewiczówny
Dariusz Morsztyn
grafika: pl.wikipedia.org